Bulgaristan Kırcaali Mestanlı Kasabası, Momchilgrad, Mastanlı, Momçilgrad
Söğütle Köprüsü
Babamın ailesi yani dedem ve babaannem bir ömür köyde oturdular. Sögütle köprüsünü geçip yokuş çıkardık, beş yaşlarındaydık ikiz kardeşim ve ben. Ben bank’lara oturup dinlenerek uğraşırdım çıkmaya. Top yuvarlayan böcekleri seyreder, azmederdim. Mezarlığa gelince yol düzleşirdi. Kardeşimin yokuşta karnı ağırır, babamın kucağına çıkardı. Düzlüğe gelincede karın ağrısı kalmaz, iner kucağından yürürdü.
Köprüyü görünce çocukluğum geçti gözlerimin önünden koşarcasına ama içime çöktü özlemle karışıp, avucumdan kayıp giden masum yıllarım, saflığım. Yani çocukluğum. Babaannem de yok artık gitsem dedem de yok. Evleri kaldı geride, içinde insanlar. Doğup, büyüyüp, yaşlanıp ve ölen. Anılar, anılar, anılar…
Anı Sahibi : Filiz Çiçek Yıldız
Bu yazı Anılar kategorisinde yayınlamıştır. Siz de Anılarını gönderebilirsiniz.
Print article | This entry was posted by Momchilgrad on 17 Haziran 2011 at 17:36, and is filed under Anılar. Follow any responses to this post through RSS 2.0. Yorum veya kendi sitenizden geribildirim yapabilirsiniz. |
yaklaşık 9 yıl önce
Yazınızı okuduğumda benim de çocukluğum aklıma geldi , heey gidi günler 7 yaşına kadar yaşadığım Ömürköy de ne de guzel gecmişti günler. 1957 yılında (ben daha doğmadan ) Mustafa dedemi almıştı bizden söğütlü (kayık kazasıyla )….. Allah rahmet eylesin… işte hep bunlar geldi aklıma yazınızı okuyunca… teşekkürler….
yaklaşık 8 yıl önce
varol öztürk sen bizim akrabasın sanırım çünkü babamın dedesinin adıda mustafa ve oda kayık kazasında sütlede hayatını kaybetmiş . babam anlatırdı hep. bu arda babamın adı mustafa (kandıralı) ömürköyden.
yaklaşık 8 yıl önce
Sanırım akrabalık var galiba.Benim Mustafa dedemim eşi (babaannem ) Fatma idi. 1971 yılında biz Eskişehire turist olarak gelip yerleştik..Babaannemide getirmiştik. 2007 yılında kaybettik onu. Dedemin 2 oğlu vardı Fahri (babam) ve Ali (amcam rahmetli ). Şu an Mestanlıda amcamın oğlu Bahri yaşıyor. Bunları babana söylersen bilir mıtlaka.